36 - Niespodzianka?

Nie miałam pojęcia co mu odpowiedzieć. Pierwszy raz od dłuższego czasu mnie zatkało. Zdziwiło mnie jego wyznanie, jemu naprawdę na mnie zależało.
Nagle ktoś wpadł do pokoju, był to Harry.
- Alex, możemy pogadać, to dosyć pilne - przeprosiłam Zayn'a i wyszłam z Harry'm na korytarz.
- O co chodzi?
- Moglibyśmy teraz iść do banku i przelać te pieniądze na konto kasyna? Z każdy kolejnym dniem będzie tego coraz więcej.
- Pewnie, tylko wezmę kartę - szybko udałam się do  swojego pokoju i wzięłam torebkę.
Udaliśmy się do najbliższego banku,najpierw Harry wysłał mi na konto 70 tysięcy, a później podał mi numer konta kasyna, przelałam 280 tysięcy od siebie i 70 tysięcy od Harrego, na koncie miałam 300, ale musiałam coś sobie zostawić, po dość długim czasie odeszłam od okienka i podeszłam do Harrego, był załamany.
- Jak ja spłacę jeszcze te 30 tysięcy?
- Spokojnie, ja zapłaciłam, wszystko spłacone.
- Dziękuję, obiecuję że ci wszystko oddam, ale muszę płacić w ratach.
- Spokojnie, mi się nie spieszy.
- Jesteś najlepsza!
- Tak, wiem.

*

Wieczorem siedziałam u siebie w pokoju, po chwili bez pukania weszli do niego wszyscy, razem z Justin'em, Chris'em oraz Mike'm. Lekko się zdziwiłam nie powiem że nie. Nie zwracałam na nich uwagi, dalej siedziałam zapatrzona w mój występ z dawnego koncertu Chris'a w laptopie. Wszyscy się wygodnie rozsiedli. Na podłodze, na parapecie, na krzesłach oraz koło mnie na łóżku. Nadal byłam zapatrzona w laptopa, koło mnie usiadł Niall, zaczął ze mnę oglądać. Ktoś wstał i zamknął mi laptopa, podniosłam wzrok i zobaczyłam mojego kochanego braciszka, czujecie ten sarkazm?
- Wyjdź - powiedziałam pewna siebie wstając.
- Nie.
- Mam wezwać ochronę? W ogóle jakim prawem tutaj weszliście?
- Chyba musimy porozmawiać - powiedział poważnie.
- Chyba nie mamy o czym. Nagle sobie o mnie przypomniałeś? Jeszcze niedawno nie chciałeś mnie znać.
- O czym to mówisz?
- Ostatnio twoja dziewczyna odebrała twój telefon i powiedziała że nie chcesz mnie znać. Sam nie mogłeś mi tego powiedzieć? Jesteś jeszcze gorsi niż rodzice, oni napisali chociaż jeden jebany list, a ty nawet nie byłeś w stanie ze mną porozmawiać!
- Nie mów tak! Ty o niczym nie wiesz!
- To mnie oświeć!
- Możemy porozmawiać o tym później? Teraz mamy ważniejsze tematy do rozmowy.
- Niby jakie? - zaśmiałam się.
- Ktoś cię okradł, z twojego konta zniknęło prawie 280 tysięcy.
Spostrzegłam kątem oka że Harry się ożywił, zaczął mi się intensywnie przyglądać, był przerażony, natomiast ja byłam spokojna.
- Skąd od razu pomysł że mnie okradziono? Może potrzebowałam pilnie coś kupić i sama wydałam te pieniądze, hmm?
- Niby na co ci była taka suma?  spytał dotąd nieodzywający się Liam.
- A ciebie co to obchodzi?
- On ma rację, na co była ci potrzebna tak duża suma pieniędzy?
- Spokojnie Chris, bez paniki. Każdy ma czasami takie coś że jeżeli coś zobaczy, to od razu musi to mieć.
- Na co była ci potrzebna tak duża suma pieniędzy? - ponowił pytanie.
- Masz mnie za głupią czy niedorozwiniętą? - zaśmiałam się - rozumiem pytanie, to moja sprawa na co mi te pieniądze.
- Odpowiedz - warknął, gwałtownie wstał i podszedł do mnie.
- Bo co?
- Chris spokojnie, to..  - zaczął Harry, wiedziałam że chce mu powiedzieć, ale nie mogłam na to pozwolić, nie chcę żeby Chris o tym wiedział, zaczął by się czepiać że nic mnie z Haroldem nie łączy, że nie powinnam mu pożyczać tych pieniędzy.
- Nie Harry, spokojnie - ponownie usiadł na swoim miejscu.
- Odpowiesz? - spytał Chris przyciskając mnie do ściany.
- Bo co? Uderzysz mnie czy zaczniesz torturować aż ci nie powiem? - momentalnie wszyscy zebrani w pokoju podnieśli się ze swoich miejsc i podeszli do nas.
- Zależy ci tylko na jednym, na kasie. Co cię obchodzi własna siostra z problemami? Przecież jesteś sławny. Cały świat wie kim jesteś, jesteś bogaty, możesz mieć wszystko co chcesz. Zamiast spytać się czy nie potrzebuję twojej pomocy, pytasz na co poszły pieniądze z mojego konta, powtarzam, z MOJEGO konta. Zarobiłam je u ciebie, więc nie masz prawa mnie kontrolować.
- Jestem twoim bratem.
- Bratem? Masz czelność jeszcze się nim nazywać? A poza tym mam 18 lat, jestem pełnoletnia, więc mogę robić co chce.
- Nie możesz, jesteś jeszcze dzieckiem.
- Odezwał się starszy, gówno wiesz o życiu. Przejąłeś się tym że rodzice od nas odeszli? Nie! Interesowała cię tylko sława!
- Przynajmniej coś w życiu osiągnąłem!
- Jesteś sławny i co z tego? Byłeś kiedyś zakochany? Byłeś kiedyś prawdziwie kochany? Czy na tym pierdolonym świecie znalazła by się chociaż jedna dziewczyna, która pokochałaby cię za to jaki jesteś, a nie za to kim jesteś!? - milczał - tak właśnie myślałam.
- A ty? Jesteś zwykłą, tanią dziwką - syknął.
Malik podszedł do Chris'a, odciągnął go ode mnie i walnął w twarz. Chris się zaśmiał.
- Jeszcze ją bronisz?
- Tak, bo co?
- Zostawi cię tak jak poprzednich, obstawiam że z Liam'em też już nie jest, hmm?
- Nic ci do tego.
- Chris, przeginasz - powiedział spokojnie Justin, o dziwo Chris trochę się uspokoił.
- No Malik, co tak ci zależy na mojej siostrze że jeszcze jej bronisz, zakochałeś się czy co?
- Najlepiej będzie jak wyjdziesz - powiedział Louis, Chris oczywiście nie posłuchał i zaczął grzebać mi w szufladach, szafach i walizkach. Miałam dość, załamana usiadłam na  łóżku. Nikt nie chciał go zatrzymywać, wiedziałam że tutaj niczego nie znajdzie, wolałam poczekać aż skończy i wyjdzie, jednak tak się nie stało. Znalazł coś.
- Możesz mi wytłumaczyć co to jest? - rzucił we mnie jakimś papierkiem i podszedł do Zayn'a. Przycisnął go do ściany.
- Jakim prawem? - zamachnął się i walnął Zayn'a w twarz. Momentalnie się podniosłam i do nich podbiegłam, nie wiem jakim cudem, ale udało mi się odciągnąć Chrisa od niego, poprosiłam Mike'a i Justin'a żeby go wyprowadzili. Przypomniało mi się o kartce którą rzucił we mnie Chris, odwróciłam się, ale owa kartka była już w posiadaniu Harrego.
-  Panna Alex Brown i Pan Zayn Malik zawarli sakrament małżeński... - spojrzał zdziwiony na nas.
- Niespodzianka? - powiedziałam załamana.